Κίνητρα, δράσεις και δημόσια πολιτική : "ιππότες" και "κατεργάρηδες", "πίονια" και "βασίλισσες" / Julian Le Grand ; επιστημονική επιμέλεια Θοδωρής Πελαγίδης, Χρήστος Παρασκευόπουλος ; μετάφραση Γιώργος Νέζης

"Κέντρο Θεσμικών Μεταρρυθμίσεων"

Μπορούμε να βασισθούμε στον αλτρουισμό των στελεχών του δημόσιου τομέα ή στο "ήθος" των δημοσίων υπαλλήλων και να πιστέψουμε ότι επαρκούν για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών στον τομέα της υγείας και στον εκπαιδευτικό τομέα; Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι ασθενείς του Εθνικού Συστήματος Υγείας ή οι μαθητές των δημόσιων σχολείων και οι γονείς τους - ως ευγνώμονες αποδέκτες δημόσιων υπηρεσιών ή ως ενεργοί καταναλωτές; Αυτό το βιβλίο προσφέρει νέες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Ο συγγραφέας του - ένας από τους κορυφαίους στοχαστές στον χώρο της δημόσιας πολιτικής - διαμορφώνει ένα ορόσημο για για την ανάλυση και την ανάπτυξη της δημόσιας πολιτικής. Το βιβλίο γημιουργεί μία νέα προοπτική για τον σχεδιασμό των πολιτικών, τονίζοντας τον κρίσιμο ρόλο των κινήτρων των στελεχών που απασχολούνται στον δημόσιο τομέα και τη μεγάλη σημασία που έχει η δυνατότητα των ωφελούμενων από τις δημόσιες υπηρεσίες (χρήστες και δικαιούχοι των υπηρεσιών και των παροχών του δημόσιου τομέα) να δραστηριοποιούνται και να ενεργούν ανεξάρτητα. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του βιβλίου, η συμβατική υπόθεση ότι τα στελέχη του δημόσιου τομέα είναι προσηλωμένοι στο δημόσιο συμφέρον αλτρουιστές ή "ιππότες", είναι ακατάλληλη και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Εξίσου ακατάλληλη, όμως, είναι και η αντίθετη υπόθεση ότι όλα τα στελέχη του δημόσιου τομέα είναι - χρησιμοποιώντας την ορολογία του David Hume - "κατεργάρηδες" ή ιδιοτελείς εγωιστές. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες δεν πρέπει να θεωρούνται παθητικοί αποδέκτες των υπηρεσιών και των παροχών του δημόσιου τομέα ("πιόνια"). Ωστόσο, οι πολίτες δεν είναι σκόπιμο να θεωρηθούν απολύτως κυρίαρχοι φορείς δικαιωμάτων, με απεριόριστες δυνατότητες επιλογής στην παροχή των δημόσιων υπηρεσιών και στη διαχείριση των δημόσιων πόρων ("βασίλισσες"). Ο σχεδιασμός της δημόσιας πολιτικής πρέπει να εξισορροπεί κατάλληλα τις διαρθρώσεις των κινήτρων και των δράσεων.